نبودنت بهترین بهانه است براى اشک ریختن ...
ولى کاش بودى تا اشکهایم از شوق دیدارت سرازیر میشد ؛
کاش بودى و دستهاى مهربانت مرهم همه دلتنگىها و
نبودنهایت میشد ...
کاش بودى تا سر به روى شانههاى مهربانت میگذاشتم ،
و دردهایم را به گوش تو میرساندم ؛
بدون تو عاشقى برایم عذاب است ...
کاش میدانستى که چقدر دوستت دارم و بیش از عشق بر تو
عاشقم .
میدانم که نمیدانى بدون تو دیگر بهانه اى نیست براى
ادامه ى زندگى ، جز انتظار آمدنت ...